အဲဒီ့အေၾကာင္းေတြးလိုက္တုိင္း
ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္းခုန္တယ္
...
အယံုလြယ္တဲ့စိတ္ဟာ
ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္တဲ့ဘာသာရပ္အသစ္ေပါ့
...
သူကေတာ့ မသိေပမယ့္
ျငိေနတဲ့
ႏွလံုးသားအေႏွာင္အဖြဲ႕မွာ
နာက်င္စရာေတြကို
သာယာေနတတ္ခဲ့ျပီ …
သူဘယ္ေတာ့မွ
မသိႏိုင္လည္း
ရင္ထဲက တစ္ကိုယ္ရည္တစ္ကာယအရွံဳးကုိ
ႏွဳတ္ခမ္းတြန္႔ရံု
ႏွစ္သိမ့္အျပံဳးနဲ႔
ဘယ္သူမွမသိေအာင္
ဖံုးကြယ္တတ္ခဲ့ျပီ …
ရယ္ေမာစရာေတြဆီက
ေျပးထြက္
သြက္လက္သက္၀င္မွဳေတြ
မသိမသာတံု႔ေႏွး
အရိုးရွင္းဆံုးဘ၀ဟာ
ခက္ခဲေမာပန္းလာ
ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းဟာ
အလိုလိုေနရင္းေကြ႕ေကာက္သြားတဲ့ျမစ္ …
ဒီလိုမ်ိဳးပဲေပါ့
…
တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဟာ
အဆိုးရြားဆံုးေသရာပါဒဏ္ရာဆိုမွေတာ့
…
အေရာင္မေတာက္ပႏိုင္ေတာ့တဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေဒသမွာ
အခ်စ္ ဆိုတာ
လူရာသိပ္မ၀င္ႏိုင္တဲ့ခံစားခ်က္ပဲ …
တိတ္တိတ္ကေလး
မ်က္ရည္၀ဲေနရံုကလြဲျပီး …
-------------------------
စိုးသူရ
(4-10-2013)
No comments:
Post a Comment