ဘယ္ေတာ့မွ မင္းအနားကေန
ဟိုးအေ၀းၾကီးကို လြင့္ပ်ံ႕မသြားဖူးတဲ့
ကိုယ့္လိပ္ျပာကို အလိုလိုအားနာမိတယ္ …
အခ်စ္မွာ
ကိုယ္ဟာ ပိုင္းေျခ ၁၀၀ နဲ႔
အျမဲေအာင္ျမင္ေနခဲ့သူ …
ကိုယ္ဟာ ပိုင္းေျခ ၁၀၀ နဲ႔
အျမဲေအာင္ျမင္ေနခဲ့သူ …
အတူတူေနရမွ ေႏြးေထြးမႈတဲ့လား …
ေအးစက္မႈေတြၾကားမွာ
ကုိယ္ေတာ့ ေနသားတက် ဖ်ားနာခဲ့တာၾကာျပီ …
ဟုတ္တယ္ …
ျပန္မလာတဲ့ သတိတရစာတိုေလးေတြဖတ္ရင္း ဖ်ားတယ္ …
အမွားမပါေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးေျပာရတဲ့
စကားစျမည္ေလးေတြကို လြမ္းတယ္ …
လိုအပ္မွ အသံျမည္လာတတ္တဲ့
ဖုန္းနံပါတ္ေလးကို မွန္းျပီး မ်က္ရည္၀ဲတယ္ …
မင္းအတြက္ေတာ့ တစ္ရာသီစာေပါ့
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ တစ္ဘ၀ တစ္ကမာၻစာ …
နံနက္ခင္းေတြမွာ
ၾကည္လင္ေသာစိတ္ႏွလံုးနဲ႔ အိပ္ရာထတယ္ …
အသက္ရွင္ျခင္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္တစ္ခုအျဖစ္
အလုပ္လုပ္တယ္ …
ရယ္စရာရွိတဲ့အခါ
အားရပါးရ ရယ္ေမာတယ္ …
အဆင္ေျပသလို
စားတယ္ ေသာက္တယ္ …
ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္စက္တယ္ …
မင္းမၾကိဳက္တဲ့ ျမန္မာ၀တၳဳေတြ
မ်ားမ်ားဖတ္တယ္ …
မင္းၾကိဳက္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားဇာတ္ကားေတြ
ရံုမွာသြားၾကည့္တယ္ …
စိတ္လိုလက္ရရွိတဲ့အခါ
ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားတယ္ …
စိတ္လႈပ္ရွားတဲ့အခါ
ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ျပီး ေခါင္းခါပစ္လိုက္တယ္ …
ဒီလို နိစၥဓူ၀ေတြထဲ
မင္းအေၾကာင္းကိုလည္း
မပ်က္မကြက္ေတြးရေသးတယ္ …
ကိုယ့္ ၂၄ နာရီဟာ
မင္းကို လြမ္းစိတ္နဲ႔ ပံုမွန္မလည္ပတ္ေပမယ့္ …
မင္းထားခဲ့တဲ့ အမွတ္တရေတြနဲ႔
အရင္ေနရာမွာ
အရင္လို
ရွင္သန္ေနရစ္တယ္ …
အခ်စ္ ...
တင္းထားတဲ့ မာနကို
တစ္ဆင့္ခ်င္းစီ
အရည္ေပ်ာ္ေစခဲ့ေသာ ေနေရာင္ျခည္ဟာ
မင္းပါပဲ …
#SoeThuRa
(10-2-2016)
No comments:
Post a Comment