ကေလး

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းထဲမွာ ၀ွက္ျပီး
လူၾကီးျဖစ္ရမွာ ရွက္ေနတဲ့ျမိဳ႕ …

ပု၀ါတစ္တို႔ ေခၽြးတစ္စို႔နဲ႔
အစဥ္အလာၾကီးခဲ့တဲ့သမိုင္းနဲ႔
ေတာင္ေတြ ပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ့ျမိဳ႕ကေလးေပါ့ …

လက္ဖက္ရည္ ေပါ့က်
သဘာ၀စစ္စစ္ၾကံရည္ခ်ိဳနဲ႔
ေနညိဳခ်ိန္ဆို ေလပ်ိဳတတ္တဲ့
အကင္ဆိုင္ေတြလည္းရွိရဲ႕…

ေဆးရံုနဲ႔ တကၠသိုလ္နဲ႔
ျဗဴတီပါလာနဲ႔ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမနဲ႔
နာမည္ၾကီးပုဂၢလိကဘဏ္ေတြနဲ႔
လွ်ပ္စစ္မီးသာမွန္မွန္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တကယ့္နိဗၺာန္ပဲ …

တစ္ခုပဲ … လက္မခံခ်င္တဲ့ အမွန္တရားက
ျမိဳ႕အထြက္က အက်ဥ္းေထာင္ …
ျမိဳ႕ကေသးေသး … ေထာင္က ၾကီးၾကီး

အင္း … ေထာင္ထဲမွာေရာ မီးမွန္မွန္လာရဲ႕လား …
ဆိုင္လား မဆိုင္လားေတာ့မသိ …
ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး စဥ္းစားေနမိတယ္ …

ေျမၾသဇာေကာင္းသလို
ေငြၾသဇာလည္းေညာင္းတဲ့ျမိဳ႕ …
ေဆးမွဳန္႔ေလးေတြကို မီးနဲ႔ရွိဳ႕ျပီး
ဘ၀ကို ေလဟုန္စီးေနတဲ့လူငယ္ေတြ
ဒီျမိဳ႕မွာေရာ ဘာလို႔ရွိေနရတာလဲ …

ျမိဳ႕အစြန္ ေနၾကာပန္းခင္းထဲ
ေကာင္းသတင္းေလးေတြမ်ိဳးေစ့ၾကဲဖို႔
ဘ၀ကို သီခ်င္းေလးတညည္းညည္းနဲ႔ထြန္ယက္
သူတို႔အတြက္ေတာ့ ဂုဏ္ယူရတာေပါ့ …

အငန္နည္းနည္းေလွ်ာ့ထားတဲ့ဆာဗူးသီးနဲ႔
ပဲပင္ေပါက္ေတြတစ္ေထြးၾကီးထည့္ထားတဲ့
ထူးထူးျခားျခားၾကက္သားဆန္ျပဳတ္နဲ႔ ...
ျမိဳ႕လည္ေကာင္တည့္တည့္မွာေတာ့
ေလယာဥ္ပ်ံေတြ တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ …

ေရဆန္ကၽြန္းကို ဦးခိုက္
ေရႊဘံုသာကို ဖူးဖို႔ၾကံဳၾကိဳက္သလို
မဟာသႏာၱရံုမွာလည္း ဆံုတုန္းဆံုခိုက္ကုသိုလ္ယူ …

ကေလးျမိဳ႕သူေတြ မေနာေကာင္းသလို
အေျပာေလးေတြလည္းေကာင္းတာကိုေတာ့
ေခါင္းခါျပီး မျငင္းပါဘူး စိတ္ခ် …
သိပ္လွတဲ့ သူတို႔ရဲ႕အျပံဳးဟာ
တစ္ျမိဳ႕လံုးကို ကိုယ္စားျပဳေနသေယာင္ …

ေတာင္က ကန္႔လန္႔ …
ျမစ္က ေျပာင္းျပန္ …
ေလသံက ၀ဲ၀ဲ …
ေျပာလိုက္တဲ့စကားထဲမွာ
ရင္ထဲက ရိုးသားမွဳဟာ ဖံုးမႏိုင္ဖိမရ …

၀င္းလက္ေတာက္ပတဲ့ အေပၚယံပကာသနထက္
သဘာ၀ဆန္တဲ့အလွအပေတြၾကား
ရွိျပီးသား သဒၵါတရားအလင္းေတြေအာက္
ျမိဳ႕ကေလးဟာ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနသလား

ဟင့္အင္း … မလာခ်င္ရင္ ခရီးေ၀း
လာခ်င္ရင္ေတာ့ အနီးေလးပါ …
သူ႔တံခါးဟာ အခ်ိန္မေရြးဖြင့္လွ်က္ …
သူကမ္းထားတဲ့ လက္ဟာ အျမဲတမ္းေႏြးေထြး …

သူဟာ ကေလးဆိုေပမယ့္
ဘာမွမသိတဲ့ ပိစိေကြးေလးေတာ့ မဟုတ္ …
သူ႔အလုပ္ သူေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ျပီး
အေ၀းၾကီးက ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမေတြကို
ေတာင္ေတြၾကားက ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေတာ့တယ္ …
…………………………………………………………….

စိုးသူရ
(၂၀-၄-၂၀၁၃)
ကေလးျမိဳ႕အလည္ခရီးတစ္ေခါက္အမွတ္တရ