Friday, July 26, 2013

ကဗ်ာေလးေတြ အသက္မရွဴေတာ့တာၾကာျပီ

အျဖဴနဲ႔အစိမ္းကို ျမတ္ႏိုးလြန္းလို႔
ဇီဇ၀ါပန္းေလးကို အပင္ကေန မခ်ိဳးယူရက္တဲ့အေၾကာင္း

ဆက္ရက္ကေလးေတြ တစ္ေကာင္ထဲျမင္ရင္
ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ၀မ္းနည္းတတ္လြန္းလို႔
ျပဴတင္းေပါက္မွာ မတ္တပ္မရပ္ျဖစ္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း ...

သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီလို ပံုျပင္ေလးက
ဘယ္ေတာ့မွ ေဟာင္းႏြမ္းသြားမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို
လွလွပပေလး သက္ေသျပႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္
စာသင္ေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံေလးအဆံုးမွာ
မင္းငါ့ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာျပံဳးျပပါ

ဘ၀မွာ ေတြ႔ ဆံု ၾကံဳ ကြဲ
အရာရာဟာ အလြဲၾကီးလြဲေနခဲ့ေတာ့လည္း
ေနာက္တစ္ခါ အိပ္မက္ေတြ ထပ္မမက္ရဲေတာ့ေလာက္ေအာင္
ေသြးေၾကာင္ခဲ့တာ အျပစ္တစ္ခုတဲ့လား

ထားရာေန ေစရာသြား
သံေယာဇဥ္ဟာ ငါတို႔စကားကို ဘယ္ေတာ့မွနားမေထာင္တဲ့ ကေလးဆိုးပဲ

တစ္ေယာက္ထဲေန႔ေတြမွာ ၾကည္ႏူးစြာရယ္ေမာႏုိင္ဖို႔
တစ္ေယာက္ထဲညေတြမွာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္စက္ႏိုင္ဖို႔
တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး အတူတူၾကိဳးစားၾကတာေပါ့

ခြဲခြာျခင္းရဲ႔ အရသာဟာ သိပ္ခါးမွန္း
ေစာစီးစြာ ျမည္းစမ္းၾကည့္ခဲ့မိတာေတာ့
တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ မလွပခဲ့တဲ့အတိတ္ကံ

အခုေတာ့ ပစၥဳပၸန္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွဳန္ပ်ပ်ေလးေပၚမွာ
တခ်ိန္က ေပ်ာ္ရႊင္စြာတြဲခဲ့ဖူးတဲ့ မင္းလက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးကို သတိတရ

ငါေရးေနက် ကဗ်ာေလးေတြရဲ႔ ကာရန္မွာ
မင္းအသက္ရွဴသံေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တာလည္းအေတာ္ၾကာ
ဒီတစ္ခုကေတာ့ တကယ့္ကို၀မ္းနည္းစရာ ..။
--------------------------------------------------------


စိုးသူရ
(27-7-2013)








No comments:

Post a Comment