အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း
ေ၀ဒနာသီခ်င္းေတးသြားနဲ႕ တိတ္တဆိတ္ပါပဲ….
ေနာက္လွည့္ၾကည့္မွ ဘ၀က အတည့္ဆိုရင္
ဒီခပ္ညံ့ညံ့ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႕ပဲ
အခ်စ္ကို ေျပာင္းျပန္ၾကည့္ပစ္လိုက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္...
မေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ ရုပ္ရွင္တစ္ကားမွာ
ဘယ္သူ ဇာတ္လိုက္…
ဘယ္သူက လူၾကမ္း…
မွတ္တမ္းတင္ေနလည္း သိပ္ထူးမွာမဟုတ္ေတာ့….
ေနာင္တတရား ဆိုတာ
အရာရာျပီးဆံုးမွရတတ္တဲ့ အခါးသီးဆံုးနာက်ည္းစိတ္လား…..
မ်က္ရည္စက္လက္နာရီမ်ား…
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿမဲ လည္တိုင္ေသြးေၾကာစိမ္းစိမ္း….
တိမ္းမူးဖြယ္ သနပ္ခါးရနံ႔တစ္ရိွဳက္….
ေလတစ္ေ၀ွ႔တိုက္ရင္ ေၾကြမလို သူ႔ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြး….
ျပန္ေတြးခံစား ၾကည့္လိုက္တိုင္း
မနက္ျဖန္ဟာ ျမင္းရိုင္းတစ္ေကာင္လို….
ဘာကိုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရေရရာရာမသိ…
သတိရလြမ္းဆြတ္ျခင္းမ်ားနဲ႔သာ
တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ကာယညမ်ားစြာ ကုန္လြန္ခဲ့ရေပါ့….
အခ်စ္က လူက်င့္၀တ္တစ္စံုတစ္ရာကို အရွံဳးေပးလိုက္ရတဲ့ေနာက္….။
စိုးသူရ
(၁၈.၆.၂၀၁၁)
No comments:
Post a Comment