တစ္ကုိယ္လံုး ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူ
အဖ်ားေသြး ၁၀၈ ...
လက္ေကာက္၀တ္ကို တစ္ခ်က္စမ္းၾကည့္ပါ
...
ေသြးခုန္ႏွဳန္းလည္း မမွန္ခ်င္ေတာ့
အသက္ရွဴရတာ ပိုပင္ပန္းလာတယ္ ...
ႏွလံုခုန္ႏွဳန္းကေတာ့ ေသခ်ာတယ္
တက္ခီကားဒီယား*
ပဲ ...
အလိုလိုေနရင္ ရင္ထဲမွာ ေမာေမာေနတယ္
...
မနက္ဆိုလည္း အေစာၾကီးႏိုးႏိုးေနတတ္တယ္
...
ညဘက္ေတြဆို ေရအရမ္းငတ္တယ္ ...
ရယ္ေမာျခင္းနဲ႔ ေသခန္းျဖတ္ထားတာေတာ့ၾကာျပီ
...
နာရီကို ငံု႔အၾကည့္မွာ
ေခါင္းထဲမွာ မိုက္ခနဲျဖစ္
တျခမ္းမဟုတ္ဘူး ... တစ္ေခါင္းလံုးကိုက္ေနတာ
တဆစ္ဆစ္...
အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေျပာျပရေအာင္လည္း
ပါးစပ္ထဲမွာ စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္ေနမွေတာ့...
ေသခ်ာတယ္ ...
ဒီဘ၀ေတာ့ ဒီေတာင္ကို မေက်ာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
...
အခ်စ္ဆိုတာ ... အျပင္းစားကူးစက္ေရာဂါလား
...
၀မ္းနည္းစရာ ... သူ႔မွာကာကြယ္ေဆးမရွိဘူး
...
ေနာက္ဘ၀ကုိ ေအးခ်မ္းစြာ ကူးပါရေစ
...
.......................................................
တက္ခီကားဒီယား*
= ႏွလံုးခုန္ျမန္ေသာေရာဂါ
စိုးသူရ
No comments:
Post a Comment