ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရာရာကိုေၾကာက္တတ္တဲ့ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရာရာကိုေၾကာက္တတ္တဲ့ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ပါ ...

အေတာင္ပံေတြစံုေနရက္နဲ႔

အျပင္ကမာၻကို ပ်ံထြက္ဖို႔သတၱိမရွိေသးဘူး ...

အစိမ္းေရာင္အဖူးအညြန္႔ေလးေတြ

ေႏြဦးရနံ႕နဲ႔ ေျမနီလမ္းကေလးေတြ

ပန္းပြင့္ေလးေတြ ေမ်ာပါေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြ

ေနပါေစ ... ကၽြန္ေတာ္အျပင္မထြက္ပါရေစနဲ႔ ...

ေလးသံ ... ျမွားသံ ... ေလေသနတ္သံ...

ပလတ္စတစ္က်ည္ဆန္ေလးေတြဆိုတာလည္း

ထိရင္ေတာ့ နာမွာပဲမဟုတ္လား ...

ဟင့္အင္း ... ကၽြန္ေတာ္မသြားပါရေစနဲ႔ ...

သူမ်ားေတြရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မွဳဟာ

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္ ...

သူမ်ားေတြရဲ႕ ရင္ခုန္ဖြယ္အေတြ႕အၾကံဳဟာ

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သီးသန္႔ဘာသာစကားတစ္ခု ...

သူမ်ားေတြရဲ႕ ရဲ၀ံ့စြန္႔စားခန္းဟာ

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေကာ့မစ္ဇာတ္ၾကမ္းပဲ ...

ဒါေပမယ့္ ... နည္းနည္းေတာ့ စိတ္၀င္စားခ်င္သား ...

အျပာေရာင္မိုးသားထဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့

ကၽြန္ေတာ့္ အေဖာ္ေတြက လွမ္းေခၚတယ္ ...

ေပ်ာ္စရာအတိနဲ႔ ဘ၀ဆိုတာ တကယ္ပဲရွိေနသလား ...

သူတို႔လည္း ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးပဲ ... မေသခ်ာဘူး ...

ေညာင္သီးစားရင္း ေလးညွိဳ႕သံလည္းနားေထာင္...

ဟင့္အင္း ... ကၽြန္ေတာ္မွ ေညာင္သီးမၾကိဳက္တာ ...

ေနာက္ျပီး ... အေတာင္ပံေတြမေညာင္းခင္ ေန၀င္သြားတဲ့အခါ ...

ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္တတ္ပါ့မလား ....

ဟင့္အင္း ... သြားၾကပါေတာ့ေလ ...

ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရာရာကိုေၾကာက္ေနတတ္တဲ့ ငွက္ကေလးပါ ...

ကၽြန္ေတာ့္ အသိုက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာပဲ စိတ္ကူးဆက္ယဥ္ေနပါရေစ ...

အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ေသၾကရမွာပဲမဟုတ္လား ...

ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမ့ထားလိုက္ၾကပါေတာ့

..................................................

စိုးသူရ

(21-3-3013)