ေနာက္တစ္ခါျပန္ေရာက္ရင္ေတာင္မွ
ေနာက္တစ္ခါျပန္ေလွ်ာက္ခြင့္မရေတာ့ဘူး
...
အရင္လို အျဖဴေရာင္အဖူးေလးေတြလည္း
အရင္လို ျပန္မေ၀ဆာႏုိင္ေတာ့
...
သူ႔ဆံႏြယ္ထက္က
လိပ္ျပာပံုကလစ္ကေလးမွာ
ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္စိတ္ကပ္ျငိသြားပံု
...
တကယ့္ကို
ရင္ခုန္စရာအေႏွးျပကြက္ ...
လြယ္အိတ္ၾကိဳးကေလးကိုသာ
တင္းတင္းဖက္လို႔ ...
သူ႔ရယ္သံ
မခို႔တရို႕မွာ
လူေတြအားလံုးကို
တတိယကမာၻစစ္ေၾကညာခဲ့ဖူးတယ္ ...
လူရည္မလည္ေသးတဲ့
ႏွလံုးသားကေတာ့
သူ႔ျမံဳးမွာမိတဲ့
ငါးေသးေသးေလး ...
ေရနဲ႔ေ၀းလို႔လည္း
ေ၀းမွန္းမသိ ...
သူ႕အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ
ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္စာမာနေတြအတုံးအရုံး
...
သူကေတာ့ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလးျပံဳးလို႔ပဲ
...
အရွံဳးဆိုတာ
အႏိုင္ယူသူရွိမွ တဲ့ ...
တကယ္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က
ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး
လက္နက္ခ်ခဲ့တာပါ ...
ေယာက်ာ္းမာနဆိုတာ
သူ႔ေရွ႕မွာ
ခ်ခင္းေပးတဲ့ ကတၱီပါေလွ်ာက္လမ္း
အဲဒီ့ေန႕က
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ အျဖဴေရာင္ပန္းေတြ
တိတ္တိတ္ကေလးတစ္ပြင့္ခ်င္းေၾကြခဲ့တာ
မျမင္ခ်င္မွအဆံုး
ေႏြရာသီကုိ
ကၽြန္ေတာ္မုန္းတယ္ ....
.................................................
စိုးသူရ
(11-3-2013)
No comments:
Post a Comment