ခြင့္လႊတ္ပါ
ေမေမ ...
ကၽြန္ေတာ္ခုခ်ိန္မွာ
မေသခ်င္ေသးဘူး ...
ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္
...
လူရည္မြန္
လူလိမၼာေလးအျဖစ္
ေမေမ့အခ်စ္ကို
မျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ ....
ခြင့္လႊတ္ပါ
ေမေမ ...
ကၽြန္ေတာ္
ၾကိဳးစားခဲ့သမွ်အရာမထင္ေသးဘူး ...
ခုေရတြင္တူး
ခုေရၾကည္ေသာက္ခ်င္တဲ့လူေတြၾကားထဲ
အမွန္တရားကို
မရဲတရဲေရွ႕တန္းတင္
ခုထိ ရာႏွဳန္းျပည့္လူရာမ၀င္ေသးဘူး
...
ခြင့္လႊတ္ပါေမေမ
...
အသက္တစ္ရာမေနရ
အမွဳတစ္ရာၾကံဳရ တဲ့ ...
ေမေမ့ဆံုးမစကားသံ
ခဏခဏျပန္ၾကားေယာင္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္နင္းခဲ့တဲ့
လမ္းမေတြထက္
အပ်က္အပ်က္နဲ႔
ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ေနဆဲ ...
ခြင့္လႊတ္ပါေမေမ
...
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေ၀ဒနာခရီးသည္ပါ ...
အငိုလြယ္ျပီး
အရွိဳက္ခက္
ေဟာဒီ့ ၀င္သက္ထြက္သက္တိုင္းမွာ
ေမေမ့ဓဏ္ရာေတြကို
မသက္သာေစႏိုင္ေသးဘူး ...
ခြင့္လႊတ္ပါေမေမ
...
ဘ၀ဟာ
ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစဟာသတစ္ခုမဟုတ္ဘူးဆိုတာ
ခုေတာ့ သိလုိက္ရပါျပီ
...
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရီေမာခဲ့တဲ့ကာလေတြဟာ
ခုေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ရင္ေမာစရာေတြျဖစ္လာခဲ့ျပီ
...
ခြင့္လႊတ္ပါေတာ့
ေမေမရယ္ ...
ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္မွာ
ကၽြန္ေတာ္ဆုမေတာင္းႏိုင္ခဲ့ဘူး ...
အခ်စ္ကို
ဦးစားေပးလြန္းခဲ့သူ
ဘ၀ကိုေရာ
ေကာင္းေအာင္ကူးႏိုင္ပါ့မလား ...
ေနာက္ဆံုးခ်ိန္မွာ
ေမေမ့အျပံဳးကို ျမင္ေတြ႕ခ်င္ယံုသက္သက္ ...
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေမေမ့အတြက္ နာက်င္စရာအိပ္မက္ဆိုး
ဆိုေတာ့ ... ေမေမအျမန္ဆံုးႏိုးထႏိုင္ပါေစ ...
.............................................................
စိုးသူရ
(၁၈-၂-၂၀၁၃)
No comments:
Post a Comment