ေပက်ံေနေပမယ့္
လႊင့္ပစ္လုိက္ရမွာစိုးလို႔
ဆက္သံုးေနရတဲ့ တစ္သွ်ဴးတစ္ရြက္မွမဟုတ္ဘဲ ...
အခ်ိဳကုန္သြားေပမယ့္
ေထြးထုတ္ပစ္ရမွာစိုးလို႔
ဆက္၀ါးေနမိတဲ့ ပီေကတစ္ခုမဟုတ္ဘဲ ...
နာက်င္ေနေပမယ့္
ႏွဳတ္ပစ္လိုက္ရမွာစိုးလို႔
တယုတယကုသေနရတဲ့ သြားပိုးေပါက္ေလးမွမဟုတ္ဘဲ ...
ေသဆံုးသြားေပမယ့္
ခုတ္ပစ္လိုက္ရမွာစိုးလို႔
ဆက္ျပီး ေရေလာင္းေနရတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္မွမဟုတ္ဘဲ ...
ျပတ္ေတာက္သြားေပမယ့္
အၾကည့္ကိုလႊဲလိုက္ရမွာစိုးလို႔
ဆက္ျပီးကိုင္ထားမိတဲ့ ရစ္ဘီးေလးမွမဟုတ္ဘဲ ....
တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲသိတဲ့
သံေယာဇဥ္နဲ႔ ေႏွာင္တြယ္မွဳဟာ ...
အခ်ိန္ကာလရဲ႕ စမ္းသပ္မွဳကို ေကာင္းေကာင္းခံႏိုင္ရည္ရွိမယ္ ...
ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အတင္းအဖ်င္းေတြၾကားမွာ ေကာင္းေကာင္းရွင္သန္ႏိုင္မယ္ ...
သူစိမ္းေတြရဲ႕ စူးစမ္းတဲ့ အၾကည့္ေတြေအာက္မွာ ေကာင္းေကာင္းရပ္တည္ႏိုင္မယ္ ...
ထင္မွတ္မထားတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔အတူ ေကာင္းေကာင္းလိုက္ပါစီးေမ်ာႏုိင္မယ္ ...
ဒီလိုထင္ခဲ့တယ္ေပါ့ ...
ဒါေပမယ့္လည္း
အရာရာဟာ အလြဲၾကီးလြဲခဲ့တယ္ ...
အမွတ္တရေတြဟာလည္း အလြမ္းအေဆြးမ်ားသာ ခ်န္ခဲ့တယ္ ...
#SoeThuRa
(17-6-2015)
No comments:
Post a Comment